Cmentarz Sant’Orso w Aoście
Zaduszki, dzień refleksji i wspomnień o tych, których nie ma, którzy odeszli niedawno lub bardzo dawno temu. Stare cmentarze szczególnie skłaniają do przemyśleń, a o tym w Aoście, zamkniętym w 1930 roku, pisałam dokładnie rok temu. W tym roku wróciłam na cmentarz i spacerując alejkami ponownie oddałam się rozmyślaniom. W porównaniu do zeszłego roku pogoda dopisała idealnie i zdjęcia nie wyszły tak mroczne jak ostatnim razem.
O cmentarz dba specjalny komitet przyjaciół cmentarza Sant’Orso. Wolontariusze w porozumieniu z miastem Aosty postarali się, aby w okresie Wszystkich Świętych i Zaduszek miejsce chociaż na chwilę nie wyglądało na opuszczone (przez pozostałą część roku cmentarz jest zamknięty dla zwiedzających). W ciągu roku historyczne nagrobki są stopniowo remontowane, a z okazji świąt ozdobiono je kwiatami, co od razu sprawia, że cmentarz jakby ożył, chociaż na te kilka dni w roku, chociaż na chwilę.
Mało osób jednak modli się na cmentarzu, więcej spaceruje i z ciekawością czyta napisy na płytach, większość jest po francusku. Czy cmentarz zamknięty na ponad 80 lat i ponownie otwarty dla zwiedzających na kilka dni w roku jest nadal cmentarzem czy już tylko pomnikiem historii?
Zapraszam was na spacer po zabytkowym cmentarzu Sant’Orso w Aoście.
Aby otworzyć galerię zdjęć kliknij w pierwsze zdjęcie.
O historii cmentarza Sant’Orso możecie przeczytać tutaj:
– Historyczny cmentarz Sant’Orso w Aoście
Bardzo ciekawy. Takie stare nagrobki mają w sobie jakąś siłę, nie można pozostać wobec nich obojętnym.
O.
PS. A widok z cmentarza – przepiękny!
Oj tak, dodatkowo każdy nagrobek jest inny i niepowtarzalny. Dodatkowo wyobraźnia zaraz mnie ponosi jak myslę o tych dawno zmarłych osobach… Zdecydowanie nie da się przejść obojętnie. Widok rzeczywiście urzeka, ale przyznaję, że pogoda dopisała 🙂 Pozdrawiam!