Wystawa Auschwitz – spojrzenia generacji post pamięci
Dzisiejszego dnia przypada siedemdziesiąta rocznica wyzwolenia obozu Auschwitz-Birkenau.
W 2005 roku Organizacja Narodów Zjednoczonych, ku pamięci nazistowskim ofiarom, ogłosiła dzień 27 stycznia Międzynarodowym Dniem Ofiar Holokaustu.
Od pięciu lat w ramach inicjatywy Treno di memoria (tłum. Pociąg pamięci) licealiści z Doliny Aosty odbywają podróż do miejsc upamiętniających tragedię zagłady ludzkości i zwiedzają m.in. obóz w Auschwitz-Birkenau, getto krakowskie oraz Fabrykę Schindlera w Muzeum Historycznym w Krakowie. Pamięć o tym strasznym wydarzeniu nie powinna się zatrzeć i jak powiedział Piotr Cywiński o obozie „Tego Miejsca, jako sumienia Europy i Świata, nie będzie już nigdy można ominąć, uciszyć, wymazać. Ta ziemia nosi w sobie krzyk ofiar. I go nie skryje.”
To bardzo ważna podróż, która z pewnością pozostawia ślad na duszach tak młodych ludzi i skłania do refleksji. Ja do tej pory wspominam z dużą dawką emocji wizytę w obozie zimą 2005 roku, mało które miejsce wywarło na mnie tak duże wrażenie. Zetknięcie się z historią w takim miejscu to najlepsza lekcja pokory jaką można sobie wyobrazić.
Z okazji Międzynarodowego Dnia Ofiar Holokaustu Regionalne Ministerstwo Kultury i Edukacji zorganizowało w Głównej Bibliotece Regionu wystawę zatytułowaną Auschwitz – spojrzenia generacji post pamięci, która jest efektem doświadczonych wrażeń i emocji młodych ludzi podczas podróży do Polski w lutym 2014 roku. Zarówno zdjęcia jak i opisy są autorstwa licealistów. Ciekawy i pouczający projekt nowych generacji, które chcą pamiętać.
Jedno ze zdjęć na wystawie z napisem „Błękitne niebo nie byłoby prawdziwe. Spojrzenie na Birkenau mogło być tylko szare”.
Ciekawy pomysł na wystawę. Czy składa się ona właśnie ze zdjęć opatrzonych komentarzami czy są jeszcze inne eksponaty?
U mnie w liceum co roku organizowana była wymiana polsko-niemiecka. Jednym ze stałych punktów programu była wizyta w Muzeum Stutthof w Sztutowie. Chyba nigdy nie zapomnę, jakie wrażenie zrobiło na młodych Niemcach z mojej grupy zobaczenie byłego obozu koncentracyjnego. Byli zszokowani, niektórzy płakali… Co innego słyszeć i czytać, co innego widzieć na własne oczy.
Wystawa obejmuje wyłącznie zdjęcia. Pomysłodawcą projektu był nauczyciel filozofii w jednej ze szkół średnich. Zaproponował on swoim uczniom, aby podczas pobytu zrobili zdjęcia, a następnie opisali swoje emocje. Też myślę, że zobaczyć na właśne oczy to naprawdę niezapomniane doświadczenie. Pozdrawiam.
Podoba mi się taka inicjatywa. Uczniowie mieli okazję też lepiej wniknąć w swoje emocje, podczas pracy nad opisem. 🙂
Tak, to bardzo ciekawa inicjatywa i ze względu na swój innowacyjny charakter została również doceniona przez Instytut Pamięci Męczenników i Bohaterów Holokaustu Yad Vashem. Tutaj więcej o projekcie http://www.yadvashem.org/yv/en/education/seminars/european/graduate/marco_maggi2.pdf
Popieram takie inicjatywy, sama organizuję i jeżdżę z młodzieżą do miejsc pamięci. Nie wolno nam tego zapomnieć.
O.
Nie wolno! Pamięć musi trwać, aby podobne doświadczenia już nigdy nie miały miejsca.