Rzymski most, pełniący w okresie Imperium rzymskiego funkcję przede wszystkim akweduktu jest jednym z piękniejszych i świetnie zachowanych zabytków z tamtego okresu nie tylko w Dolinie Aosty. Postanowiłam o nim napisać właśnie teraz, ponieważ niedawno miałam okazję zwiedzić Pont d’Ael podczas wizyty organizowanej przez Regionalne Ministerstwo Kultury. Most akwedukt od kilku lat był zamknięty i poddany lekkim pracom konserwacyjnym i waloryzacyjnym, efekt końcowy jest naprawdę imponujący, a mam porównanie, gdyż zwiedzałam most w 2008 roku, jeszcze przed rozpoczęciem prac.
Kilka słów o historii mostu akweduktu Pont d’Ael.
Most znajduje się w miejscowości Aymavilles, wzdłuż drogi, która prowadzi do Cogne, na górskiej rzece Grand Eyvia i co ciekawe jest jedynym, który nie został wybudowany na rzymskiej drodze Gallów. Długi na ponad 50 metrów i wysoki na 56 pełnił podwójną funkcję i dlatego jest podzielony na dwa poziomy. Górny poziom, zbudowany ze specjalnych płyt kamiennych, uszczelnionych rzymskim cementem, służył do transportu wody, natomiast dolny poziom, szeroki na około 1 m, odpowiednio oświetlony poprzez boczne okienka, służył do transportu ludzi i zwierząt.
Most akwedukt Pont d’Ael wybudowano w 3 roku p.n.e., a świadczy o tym napis na północnej fasadzie mostu. Co ciekawe stało się to za sprawa prywatnego przedsiębiorcy Caius Avillius Caimus pochodzącego z Patavium (dzisiejszej Padwy), który rozpoczął wydobywanie mamrmuru z loklanych kopalnii, niezbędnego do rozbudowy młodej rzymskiej kolonii Augusta Praetoria (dzisiejsza Aosta). Marmur wydobywany w pobliżu Aymavilles był w odcienach od szaro-błękintego do szaro-perłowego i wybudowano z niego większość rzeźb i zabytków w Aoście. Most akwedukt w Aymavilles jest jednym z niewielu przykładów architektury tego typu wykorzystywanych w celach przemysłowych, do wydobywania i obróbki marmuru, a nie w celach doprowadzenia wody dla ludnosci.
Projekt Pont d’Ael objął badania archeologiczne, częściową renowację oraz waloryzację okrężnej trasy dla zwiedzających, która przebiega na dwóch poziomach: najpierw dawnego akweduktu, a następnie wewnątrz mostu. Część wewnątrz mostu jest moim zdaniem najciekawsza, gdyż podłogę pokryto szklanymi płytami, które odkrywają wewnętrzną strukturę mostu, w środku pustą.
Aktualnie dostęp do Pont d’Ael jest jeszcze częściowo ograniczony, ale wkrótce powinna nastąpić oficjalna inauguracja dla zwiedzających. Zwiedzanie mostu jest bezpłatne.
O podbiciu Doliny Aosty przez Imperium rzymskie w 25 roku p.n.e. przeczytacie w moim pierwszym wpisie z cyklu rzymskie zabytki: Aosta – Rzym Alp.
Pingback: Dolina Aosty oczami jej mieszkańców #4 Lucia… Włoski archeolog opowiada | CiekawAOSTA