Masyw Mont Blanc z tarasu widokowego w Pré-Saint-Didier

Taras widokowy na masyw Mont Blanc zawieszony 160 m nad rzeką Dora di La Thuile

Taras widokowy na masyw Mont Blanc zawieszony 160 m nad rzeką Dora di La Thuile

Taras widokowy inaugurowano co prawda w listopadzie 2013 roku, ale dopiero w zeszły weekend mieliśmy okazję się tam wybrać i sprawdzić jak wygląda z bliska zawieszony 160 metrów nad rzeką Dora di La Thuile taras, z którego można podziwiać masyw Mont Blanc. Po dojechaniu do miejscowości Pré-Saint-Didier zaparkowaliśmy samochód na dużym parkingu w centrum, tuż obok term, gdyż to właśnie z tego miejsca rozpoczyna się szlak górski, który po około 40 minutach wspinaczki doprowadził nas do tarasu widokowego. Parking jest bezpłatny, samochód można zostawić na 1 godzinę (my zostawiliśmy na około 2, po powrocie mandatu nie znaleźliśmy). Z Pré-Saint-Didier wyrusza się z wysokości 1029 m n.p.m i przewyższenie wynosi 180 m, taras widokowy leży u stóp Mont Crammont na wysokości 1209 m.

Ponieważ był to weekend to szlak był dosyć uczęszczany, ale bez tłoku. 

Continue reading

Muzeum mostu rzymskiego… Pod mostem

Most rzymski w Pont-Saint-Martin, zbudowany w 25 roku p.n.e. na rzece Lys

Most rzymski w Pont-Saint-Martin, zbudowany w 25 roku p.n.e. na rzece Lys

Czy wiecie, że 18 maja wypada Międzynarodowy Dzień Muzeów? Pomyślałam, że to świetna okazja, żeby napisać wam o małym i dosyć nietypowym muzeum, które opowiada o historii jednego z najdłuższych i zachowanych do dziś w Europie mostów rzymskich, który znajduje się w miejscowości Pont-Saint-Martin. Most na górskiej rzece Lys wybudowali Rzymianie w 25 roku p.n.e., czyli w tym samym, w którym podbili Dolinę Aosty. Przez wiele wieków most rzymski stanowił jedyną dostępną przeprawę przez wspomnianą rzekę Lys i dzięki swojej wysokości, która sięga 20 m. nigdy nie został nawet minimalnie uszkodzony podczas licznych powodzi, jakie dotknęły pobliskie tereny.

Rzymski zabytek w jakiś cudowny sposób ocalał również podczas bombardowania wojsk sprzymierzonych 23 sierpnia 1944 roku, chociaż dookoła było pełno ruin.

Continue reading

Mała Przełęcz Świętego Bernarda – okno na Europę

Widok na dolinę z Małej Przełęczy Świętego Bernarda

Widok na dolinę z Małej Przełęczy Świętego Bernarda

Mała Przełęcz Świętego Bernarda leży na wysokości 2188 m. n.p.m i łączy Dolinę La Thuile w Dolinie Aosty z Doliną Isère we francuskim departamencie Sabaudii.

Strategiczne znaczenie przełęczy sięga ery neolitu, a ślady zachowały się do dziś w postaci kamiennego kręgu kromlech o średnicy 72 m. Niestety kamienny krąg został częściowo zniszczony podczas budowy drogi narodowej SS26, która łączy Włochy i Francję.

Jak ważna była Mała Przełęcz Świętego Bernarda wiedzieli Rzymianie, którzy właśnie ze względu na możliwość połączenia Imperium Rzymskiego z północą Europy podbili w 25 r p.n.e. Dolinę Aosty i wybudowali nowy trakt z Mediolanu do Vienne we Francji zwany Rzymską Drogą Gallów.

Continue reading

Droga rzymska Gallów w Dolinie Aosty

Droga rzymska Gallów w Donnas. Na zdjęciu przejście wykute przez Rzymian w skale oraz kamień milowy.

Droga rzymska Gallów w Donnas. Na zdjęciu przejście wykute przez Rzymian w skale oraz kamień milowy.

Najstarsza i przy tym najbardziej znana droga rzymska to bez wątpienia droga Appijska (Via Appia), ale w północnych Włoszech za czasów Cezara Oktawiana Augusta wybudowano również rzymską drogę Gallów (Via consolare delle Gallie). Ten rzymski trakt, prowadzący z Mediolanum (dzisiejszy Mediolan), przez Eporedię (dzisiejsza Ivrea) i Dolinę Aosty do dwóch alpejskich przełęczy Alpis Graia (Małej Przełęczy Świętego Bernarda) i Alpis Poenina (Wielkiej Przełęczy Świętego Bernarda), a następnie do Lugdunum, osady założonej w 47 r p.n.e. (dzisiejszy Lion we Francji) i do Octodurus, dzisiejszego Martigny w Szwajcarii był pierwszym i zdaje się, że najważniejszym inżynierskim przedsięwzięciem Rzymian po podbiciu Doliny Aosty w 25 roku p.n.e. Nowa droga była postrzegana jako niezbędny element ekspansji Imperium rzymskiego zarówno handlowej jak i wojskowej.

Trakt rzymski zaważył na urbanistycznym rozwoju Doliny Aosty, którego efekty widzimy po dzisiejsze dni. Późniejsze miejscowości powstawały głównie wzdłuż wybudowanej drogi, a część nazw ewidentnie odwołuje się do rzymskich korzeni: Quart, po łacinie ad quartum lapidem, gdyż miejscowość wybudowano w odległości czterech mil rzymskich od Augusta Preatoria Salassorum, dzisiejszej Aosty. Podobnie Chetoz (ad sextum), w odległości sześciu mil czy Nus (ad nonun), w odległości dziewięciu (jedna mila rzymska to równowartość dzisiejszych 1478,5 metrów).

Continue reading

Alpejski szczyt Cervino. Historia pewnego biwaku z 1893 roku.

Alpejski szczyt Cervino przegląda się w jeziorze Bleu. Źródło www.wikipedia.it Autor

Alpejski szczyt Cervino przegląda się w jeziorze Bleu w miejscowości Valtournenche.  Źródło www.wikipedia.it Autor: Ventofreddo. Aby powiększyć zdjęcie kliknij.

Dzisiejszy wpis poświęcam Cervino (4478 m n.p.m.),  jednemu z najwyższych szczytów Europy, w Polsce znanemu bardziej pod nazwą Matterhorn. Poza kilkoma ciekawostkami dotyczącymi zdobycia Cervino przez włoską ekspedycję, dowiecie się również gdzie można zwiedzić oryginalną chatkę biwakową z 1893 roku, w której zatrzymywało się wielu alpinistów w drodze na ten niełatwy alpejski szczyt.

Każdy szczyt ma swój wielki dzień i dla Cervino tym dniem był 17 lipca 1865. Właśnie tego dnia szczyt został zdobyty po raz pierwszy przez włoską ekspedycję, która sześć dni wcześniej, na czele z Jean-Antoine Carrel z Valtournenche, wyruszyła na podbój Cervino z pastwiska Breuil. Trzy dni wcześniej młody Anglik Whymper, który konkurował z J.A Carrel, zdobył Cervino od strony Zermatt w Szwajcarii. W późniejszym czasie ksiądz i alpinista z Valtournenche, Abbé Gorret, który wziął udział we włoskiej ekspedycji, napisał:

Continue reading

Forte di Bard wita turystów przy wjeździe do Doliny Aosty

Twierdza Forte di Bard w Dolinie Aosty.

Twierdza Forte di Bard w Dolinie Aosty.

Wracając po świątecznych wojażach do włoskiego domu przejechaliśmy tuż obok słynnego Forte di Bard. Od razu pomyślałam, że mój następny wpis, aby przełamać trochę świąteczny nastrój, będzie właśnie o tej potężnej fortecy.

Twierdza Bard leży na skalistym wzgórzu w miejscu, w którym dolina zwęża się tworząc naturalną granicę pomiędzy Dolina Aosty i Piemontem. Wjeżdżając do Doliny Aosty od strony regionu Piemont, nie można nie zauważyć Forte di Bard. Ta imponująca budowla została wybudowana w VI wieku i początkowo należała do Rodziny Bard, a w późniejszym okresie do dynastii sabaudzkiej (wł. Casa di Savoia). Już w średniowieczu położenie Forte di Bard było strategiczne i pozwalało na kontrolowanie dostępu do Półwyspu Apenińskiego.

W maju 1800 roku odegrała bardzo ważną rolę podczas najazdu na Półwysep Apeniński wojsk Napoleona Bonaparte. Jako, że zdobycie twierdzy nie wchodziło w grę, wojsko było zmuszone stacjonować w jej okolicach przez ponad dwa tygodnie i dopiero sprytny fortel jednego z dowodzących pozwolił na jej obejście, przedostanie się na Półwysep i kontynuację walk. Napoleon wycofując się do Francji, po wygranej bitwie pod Magenta, zdecydował o zniszczeniu twierdzy tak, aby w przyszłości uniknąć podobnych niespodzianek.

Continue reading

Hydroenergia czyli co napędza gospodarkę w Dolinie Aosty

Elektrownia wodna w Dolinie Aosty.

Elektrownia wodna w Dolinie Aosty. Miejscowość Montjovet.

Ten niewielki region z uwagi na obecność lodowców i górzyste ukształtowanie terenu posiada idealne warunki do wykorzystania zasobów wodnych i przetwarzania ich w hydroenergię. Lodowce, które pokrywają niewiele mniej niż 6% terytorium regionu stanowią źródło tzw. „błękitnego złota”, co oznacza cenną w rozwoju rolnictwa i przemysłu wodę. Aktualnie Dolina Aosty produkuje 3116 GWh hydroenergii rocznie, z czego 68% eksportuje do innych włoskich regionów.

Rozwój energii wodnej, który doprowadził do uprzemysłowienia Regionu Doliny Aosty, sięga początków XX wieku i po dzisiejszy dzień jest motorem tutejszej gospodarki.

Jako jedne z pierwszych zostały wykorzystane do produkcji hydroenergii wody lodowca masywu Mont Rose, leżącego na granicy pomiędzy regionem Doliny Aosty i Piemont. Pierwsze pozwolenie dzięki któremu w miejscowości Pont-Saint-Martin stanęła wybudowana przez Società Italiana Miniere di Rame e di Elettrometallurgia elektrownia hydroenergetyczna, sięga 1883 roku. Tak uzyskaną energię, wykorzystywano głównie do obróbki minerałów wydobytych z masywu Mont Rose. Continue reading

Historyczny cmentarz Sant’Orso w Aoście

Cmentarz Sant'Orso, na drugim planie dzwonnica kościoła Sant'Orso

Cmentarz Sant’Orso, na drugim planie dzwonnica kościoła Sant’Orso

Cmentarz Sant’Orso jest niezwykle urokliwym miejscem i spacer po nim to niesamowita dawka różnych emocji. Za wysokim murem i żelazną bramą na co dzień zamkniętą, nie tylko dla mieszkańców Aosty, ale również dla turystów, miejsce to skrywa kawałek odległej już historii.

Cmentarz jest częścią kompleksu zabytków Sant’Orso z okresu średniowiecza, który obejmuje również klasztorny krużganek i kościół z pięknymi freskami z okresu ottońskiego (o kompleksie zabytków Sant’Orso możecie przeczytać tutaj: Architektura romańska w Aoście: kościół i krużganek.

Continue reading