Zdjęcie pochodzi z oficjalnego portatu turystyki lovevda.it
W dzisiejszym wpisie podziele się z wami wrażeniami i praktycznymi informacjami z pobytu w termach Pré-Saint-Didier, u stóp Mont Blanc! Wody termalne o temperaturze 38° C są nie tylko słynne ze swoich dobroczynnych właściwości, ale i z pieknego położenia. Od kiedy mieszkam w Valle d’Aosta byłam w nich już kilkakrotnie, ale wcześniej się nie złożyło, żebym o nich napisała.
Historia wód termalnych
Zacznę od historii wód źródlanych, która sięga czasów rzymskich, a w okresie średniowiecza przez ponad 150 lat była rentrum relaksu królewskiej rodziny Sabaudzkiej.
Ponoć już Rzymianie mieli świadomośc, iż na drodze Gallów, która przechodziła tuż obok przełomu rzeki Dora di Verney, znajdowały się dobroczynne źródła ciepłej wody.
Dawno wam nie pisałam o żadnym zamku w Valle d’Aosta, a już jakiś czas temu obiecałam napisać o tym w Saint-Pierre, wybudowanym na skale krzemienno-marmurowej, który jest jednym z najstarszych w regionie. Pierwsze wzmianki o zamku sięgają 1191 roku, a nazwę zawdzięcza swoim właścicielom De Sancto Pietro.
Dziś dzielę się z wami ciekawostką odnośnie filmu polskiej produkcji, ponieważ w tych dniach na lodowcu Mont Blanc w Courmayeur są kręcone zdjęcia do filmu o tragedii jaka zdarzyła się na Broad Peak. 
Tym wpisem inauguruję moją nową serię postów o Valle d’Aosta „Rok w najmniejeszym włoskim regionie Valle d’Aosta”. Pod koniec każdego miesiąca opublikuję moje zdjęcia z danego miesiąca, które zrobiłam na przestrzeni lat. W ten sposób bedziecie mogli poznać Dolinę Aosty i zobaczyć jak się zmienia, nie tylko pomiędzy jednym, a drugim rokiem, ale również w tym samym roku i na różnych wysokościach.
Może i trochę bez sensu jest ten wpis, przecież góry mają opinię miejsca, do którego jedzie się własnie po odpoczynek, po spokój, po relaks bez konieczności robienia czegokolwiek dodatkowo. W górach najczęściej chodzi się po szlakach i samo takie chodzenie jest już ogromnym relaksem, oczywiście po warunkiem, że wybierzemy odpowiedni dla nas szlak. Mieszkam w Alpach już od jakiegoś czasu, a dokładnie od 2006 roku, od kilku lat zmagam się z chorobą młodszego synka i przez ten czas wypracowałam sobie własne techniki odstresowania się. Góry mam na co dzień, ale nie codziennie mogę po nich chodzić, wybierając nowe miejsca. Otoczenie sprawia, że czuję się spokojniej, mieszkam na wysokości 1000 m, a do niedawna 1200 m i mogę korzystać z tego co góry najlepszego mają do zaoferowania na mojej wysokości: piekne widoki, szlaki górskie na które wyrusza się z domu, bezludzie i czyste powietrze.
Jakiś czas temu dowiedziałam się, że w Valle d’Aosta jest centrum spa, do którego można zabierać również dzieci! To było dla mnie nowością, w Pré-Saint-Didier wstęp jest zarezerwowany dla młodzieży od 14 roku, a w Saint-Vincent od 10. 
Dziś dzielę się kawałkiem, i to sporym, mojego włoskiego życia i przy tym również relacją ze świątecznego koncertu chóru z Aosty Penne Nere i rockowej grupy, również z Aosty, L’Orage.
